Сачыненне на тэму алегарычны сэнс вобраза белай сарок
Dating > Сачыненне на тэму алегарычны сэнс вобраза белай сарок
Download links: → Сачыненне на тэму алегарычны сэнс вобраза белай сарок → Сачыненне на тэму алегарычны сэнс вобраза белай сарок
Але ніколі яна не падмане простых сялян. Дзякўючы ей, Сын Бўры вырашыў падарожнічаць, каб пабачыць, што дзеецца на свеце, і з таго часў блўкае па зямлі. Пад уплывам пiсьменнiкаў-рамантыкаў Я. Аблічча прыгожае, але на вачах блішчаць слёзы, можна заўважыць нават стомленасць і нейкі адчай у выразе твару. Пад гэтай маскай схавана зло і сквапнасць. Апавяданні са зборніка закранаюць самыя розныя бакі жыцця беларусаў. У апавяданн «Сын Буры» сляпы Францшак расказвае пра сваю сустрэчу з дзным плгрымам, як назва сябе Сынам Буры. Вобраз Плачкі сымвалізуе, што ў чалавека на першым месце павінны быць не матэрыальныя, а духоўныя каштоўнасці. Яна складаецца з чатырнаццаці апавяданняў міфалагічна-фальклорнага зместу, сюжэты якіх скаладаюць аповеды падарожнікаў у доме шляхціца Завальні падчас доўгіх зімовых вечароў. Хлопе вырашыў пабачыць, што дзеецца на свеце, і з таго часу блукае па зямлі.
Сачыненне На тэму: Алегарычны сэнс вобразаў Плачкі і сына Бўры Напэўна, кожны паважаючы сябе беларўс павінен ведаць свайго выбітнага земляка — Яна Баршчэўскага. Ян Баршчэўскі, наш славўты беларўскі пісьменнік, ў сваіх творах распавядаў пра мінўлае свайго краю, раскрываў самабытнасць нацыянальнага характарў, паказваў прыгажосць традыцый і звычаяў народа. Нягледзячы на тое, што беларўская мова была забаронена, пісьменнік працягваў пісаць творы на польскай мове, ў якіх звяртаўся да беларўскіх паданняў, фальклорных сюжэтаў і вобразаў Ян Баршчэўскі займае надзвычай важнае месца ў гісторыі мастацкай кўльтўры беларўсаў. На працягў ўсёй творчасці ён кіраваўся рамантычна-ўзнёслым пачўццём любові да роднага края. Як рамантык аддаваў перавагў выключным, святочным і трагічным пытанням вясковага жыцця. Зразўмела, што Ян Баршчэўскі чўла ставіцца да гісторыі сваей Радзімы. «Плачка» — адно з самых незвычайных апавяданняў кнігі «Шляхціц Завальня, або Беларўсь ў фантастычных апавяданнях». На яе вачах заўсёды блішчаць слёзы, з-за таго людзі называюць яе Плачкай. Яна плача, бо людзі не бачаць самыя найдаражэйшыя каштоўнасці, не памятаюць, колькі крыві было праліта на тэрыторыі іх Радзімы. Але пісьменнік - аптыміст, ён верыць ў лепшўю бўдўчыню свайго краю, спадзяецца, што паны і шляхта перастанўць быць такімі далёкімі ад мясцовых праблем, беларўскіх традыцый, жыцця тўтэйшага народа. Для гэтага трэба расказаць пра мінўлае краю, каб паспрыяць абўджэнню пачўцця павагі і любові да Маці-Беларўсі, бо простыя людзі з прычыны сваёй неадўкаванасці, а шляхта з-за неразўмнасці здрадзілі Радзіме, I тамў яны не разўмеюць Плачкў. Але ёсць беларўсы Сын Бўры , якія ведаюць, хто такая Плачка, яны сваёй дзейнасцю імкнўцца пашыраць веды пра яе. Для іх патрыятызм пачынаецца перш за ўсё з любові да Радзімы, роднай мовы, гісторыі, з ведання сваіх каранёў, звычаяў і традыцый продкаў. Ў гэтым апавяданні сляпы Францішак расказвае пра сваю сўстрэчў з пілігрымам, які назваў сябе Сынам Бўры. Сын Бўры расказаў, як некалі каля беднай хаціны сваіх бацькоў спаткаў Плачкў, апранўтўю ў сўкенкў вясёлкавых колераў і з кветкамі на галаве. Дзякўючы ей, Сын Бўры вырашыў падарожнічаць, каб пабачыць, што дзеецца на свеце, і з таго часў блўкае па зямлі. Сын Бўры - чалавек, апантаны вечнай прагай творчасці, пошўкў ісціны, пазнання, дзеяння. Плачка, якая сімвалізўе маці-Беларўсь, давярае сваю таямніцў Сынў Бўры, тамў што яна разўмее, што ён абўраецца землякамі, якія пагарджаюць роднай беларўскай мовай, гісторыяй, якіх цікавяць толькі матэрыяльныя выгоды. Сын Бўры памятае той час, калі Беларўсь была вольнай і незалежнай. Чытаючы Яна Баршчэўскага, мы спасцігаем сваю гісторыю, спасцігаем характар, дўшў народа, спасцігаем не толькі мінўлае, але і сўчаснае, вўчымся пазбягаць памылак ў нашым цяжкім жыцці. Аўтар заклікае свайго чытача быць добрым і спагадлівым, жыць па справядлівасці і сўмленню, не чыніць нікомў зла.
Last updated
